Σταύρος Λυγερός: Η θεσμική "σουργελοποίηση" στην εποχή της "μεταδημοκρατίας"

Ο επικεφαλής του Slpress.gr Σταύρος Λυγερός, σε μια μεγάλη συζήτηση στον 98.4, σχολιάζει τα εκλογικά αποτελέσματα στα Σκόπια και τις αρνητικές εξελίξεις και για την Ελλάδα με την Συμφωνία των Πρεσπών,  με την εκλογική ισχύ της Γκιορντάνα Σιλιάνοβσκα, που υποστηρίζεται από το δεξιό-εθνικιστικό κόμμα VMRO-DPMNE  που προηγείται με μεγάλη διαφορά,  σύμφωνα τα αποτελέσματα του υποψήφιου του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SDSM και νυν προέδρου Στέβο Πεντάροφσκι και έτσι θα έχει το προβάδισμα για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα γίνει στις 8 Μαΐου την ίδια ημέρα με τις βουλευτικές εκλογές. Χαρακτηρίζει απαράδεκτη και μόνο την ύπαρξη συζήτησης στην Ελλάδα για παραχώρηση αντιαεροπορικών συστημάτων άμυνας στην Ουκρανία, την ώρα που η χώρα μας βιώνει την διαρκή απειλή και αμφισβήτηση και στο πεδίο,  από την αναθεωρητική Τουρκία. 
Όλα αυτά, την ώρα που όπως υποστηρίζει η "σουργελοποίηση" της πολιτικής ζωής της χώρας, σε συνδυασμό με τα απαράδεκτα γεγονότα όπως το χθεσινό στη Βουλή με ανοιχτές βιαιοπραγίες και βρισιές για προσωπικούς όμως και όχι πολιτικούς λόγους, συνθέτουν ένα σκηνικό παρακμής του πολιτικού συστήματος. Ο Σταύρος Λυγερός κάνει λόγο για μια κατάσταση μεταδημοκρατίας, όπου οι παραστάσεις των προηγούμενων γενιών σε ένα σύστημα δημοκρατίας με πολλές τραυματικές απολήξεις, ουδόλως σχετίζεται με αυτό που σήμερα αποκάλεσε δημοκρατικοφάνεια και μάλιστα κατ επίφαση. 
Μάλιστα, ακόμη και για την απόφαση του Αρείου Πάγου, να απαγορεύσει την κάθοδο στους "Σπαρτιάτες" στις εκλογές, επεσήμανε, πως όσο απεχθείς κι αν είναι οι ιδέες που εκφράζει ο συγκεκριμένος χώρος, το κράτος δεν μπορεί να απαγορεύει τις ιδέες του, αυτές απομονώνονται με πολιτικές πράξεις σε μια δημοκρατική λειτουργία και όχι με απαγορεύσεις. Το κράτος οφείλει να είναι σκληρό για την προστασία των δημοκρατικών λειτουργιών, όταν οι πράξεις είναι ποινικά κολάσιμες κι όχι για τις ιδέες όσο αποκρουστικές κι αν είναι. 

Η Αμερική πήρε «αμπάριζα» την ΕΕ

του Μιχάλη Ψύλου

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βρίσκεται σε καλό δρόμο για μείωση των επιτοκίων τον Ιούνιο. Αλλά ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά ότι οι μειώσεις θα συνεχιστούν τον Ιούλιο.
Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Λουίς ντε Γκίντος μιλώντας στη Le Monde ήταν σαφής: «Το επίπεδο αβεβαιότητας καθιστά πολύ δύσκολο να το πούμε…Έχω ήδη αναφέρει τον Ιούνιο. Τι θα συμβεί μετά από αυτό, τείνω να είμαι πολύ προσεκτικός», είπε ο Ισπανός τραπεζίτης.
Ο ντε Γκίντος ανέφερε ως κινδύνους για την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων τον πληθωρισμό στον τομέα των υπηρεσιών, τη μεγαλύτερη πίεση στις τιμές στις ΗΠΑ, αλλά και τη γεωπολιτική κατάσταση και τον πιθανό αντίκτυπό της στις τιμές του πετρελαίου.
Την ίδια ώρα, στην άλλα όχθη του Ατλαντικού, οι επενδυτές στοιχηματίζουν όλο και περισσότερο ότι τα επιτόκια της Fed θα …αυξηθούν, όπως γράφουν οι Financial Times. Μια υπόθεση που θα ήταν αδιανόητη μόλις πριν από λίγους μήνες.
Οι καμπάνες της Fed ακούγονται φυσικά μέχρι τη Φρανκφούρτη και οι Ευρωπαίοι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν αρχίσει να ανησυχούν.
Φυσικά, η απόκλιση της αμερικανικής και ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής αντανακλά τις διαφορετικές οικονομικές συνθήκες: Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ανάπτυξη είναι ισχυρότερη, η αγορά εργασίας είναι καλύτερη, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός παραμένει πάνω από το στόχο του 2%.
Ο Τζέιμι Ντάιμον, ο ελληνικής καταγωγής Διευθύνων Σύμβουλος της JP Morgan, εξήγησε στο “Economic Club of New York” ότι η αμερικανική οικονομική άνθηση είναι «απίστευτη» και ότι «ακόμα και αν πάμε σε ύφεση, ο καταναλωτής θα είναι σε καλή κατάσταση».
Αλλωστε, η αμερικανική οικονομία υποστηρίζεται από ελλείμματα που παραμένουν σημαντικά υψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη οικονομική φάση εκτός του πολέμου, αλλά και από χρηματοπιστωτικές συνθήκες που παραμένουν ιδιαίτερα ευνοϊκές, όπως αποδεικνύεται από την τάση στη Wall Street.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας
Στην Ευρώπη, ωστόσο, η οικονομία επιβραδύνεται, αλλά το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας που εγκρίθηκε χθες και από το Ευρωκοινοβούλιο, επιτάσσει και πάλι αυστηρή δημοσιονομική πολιτική στους 27 στους δημόσιους προϋπολογισμούς του 2025 και επιστροφή στη λιτότητα.
Το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι βέβαια πιο ρεαλιστικό από το παλιό. Βασίζεται σε μια κεντρική ιδέα: Δεν έχει νόημα να διατυπώνουμε αυστηρούς κανόνες που κανείς δεν ακολουθεί. Οι παλιοί κανόνες ήταν αποδεδειγμένα ακατάλληλοι, όπως έχει αποδειχθεί εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό δίνεται πλέον περισσότερος χρόνος στις κυβερνήσεις να μειώσουν το χρέος τους.
Σε αντάλλαγμα, όμως, οι παρεκκλίσεις από τη συμφωνημένη διαδρομή θα τιμωρούνται αυστηρά.
Ως εκ τούτου, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ θα αναγκάζονται να διατηρήσει χαμηλούς ρυθμούς, που δεν θα ήθελαν φυσικά. Γιατί θυσιάζουν την ανάπτυξη.
Ταυτόχρονα, ο νομισματικός κίνδυνος για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι να δει μια διαδικασία ενίσχυσης του δολαρίου και αποδυνάμωσης του ευρώ που δύσκολα θα σταματήσει. Είναι κίνδυνος γιατί, εφόσον η Ευρώπη δεν διαθέτει πρώτες ύλες, αυτό θα σήμαινε αύξηση του εισαγόμενου πληθωρισμού, αν για παράδειγμα, αυξηθούν για γεωπολιτικούς λόγους οι τιμές της βενζίνης και του φυσικού αερίου.
Η αποδυνάμωση του ευρώ μπορεί θα βοηθούσε μεν τις εξαγωγές, αλλά αυτό το φαινόμενο θα εμφανιζόταν σε ένα γεωπολιτικό σενάριο πολύ διαφορετικό από αυτό των τελευταίων 30 ετών.
Ενα υποτιμημένο ευρώ θα προκαλούσε επίσης την οργή των κύριων εμπορικών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν φαίνονται πλέον διατεθειμένοι να δεχτούν εμπορικά ελλείμματα. Στον νέο κόσμο της από-παγκοσμιοποίησης, ένα σκληρό νόμισμα είναι πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο από τον παλιό.
Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η πολιτική πίεση για μείωση των επιτοκίων ώστε να μειωθεί το κόστος δανεισμού για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, θα μετατρεπόταν σε πολιτική πίεση για μείωση των τιμών της βενζίνης ή του φυσικού αερίου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα (59% του συνόλου των συναλλαγματικών αποθεμάτων), είναι καθαρός εξαγωγέας πετρελαίου και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας LNG στον κόσμο.

Το παιγνίδι της αμπάριζας
Από γεωπολιτική άποψη, η Αμερική βασίζεται σε απείρως πιο στέρεες βάσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να αντέξουν οικονομικά τις δημοσιονομικές πολιτικές που είναι αδύνατες για την Ευρώπη.
Αλλά ποιος τα βλέπει όλα αυτά στην ΕΕ; Η Αμερική μας «πήρε αμπάριζα και βγαίνει». Όπως στο παιγνίδι των παιδικών μας χρόνων, που παιζόταν από δύο ομάδες: Ενας παίκτης της μιας ομάδας έβγαινε από την αμπάριζά του και πλησίαζε την αντίπαλη αμπάριζα, προκαλώντας και κοροϊδεύοντας τους παίκτες της. Τότε κάποιος αναλάμβανε να τον κυνηγήσει. Και γι’ αυτό το φώναζαν: «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω». Δηλαδή; δεν υπολογίζω κανέναν και ορμάω μέσα σ’ όλα.
Αλλά οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν τολμούν να βγουν από την «αμπάριζα». Επιτρέποντας σε εχθρούς και φίλους, να τους κοροϊδεύουν δυστυχώς…

www.naftemporiki.gr

Εισαγγελέας για Τέμπη: «Σε 20 μέρες να έχετε βρει ποιοι ξεμπάζωσαν και κατέστρεψαν αποδεικτικό υλικό...»

Ελένη Καρανικόλα Κοντορούση

Δεκαπέντε μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών βρέθηκε μία εισαγγελέας που ευθέως και χωρίς υπεκφυγές παραδέχεται και αναγνωρίζει πως η εκχωμάτωση και το μπάζωμα του χώρου τη σύγκρουσης ήταν ολέθριο, καθώς επέφερε την πλήρη αλλοίωση αποδεικτικού υλικού και την καταστροφή κρίσιμων στοιχείων, την ώρα μάλιστα που υπήρχαν αγνοούμενοι και αταυτοποίητα θύματα...
Η αντεισαγγελέας εφετών Λάρισας, Κατερίνα Μάτση με διάταξή της και αναλογιζόμενη όλες τις εγκληματικές ενέργειες που έγιναν στον χώρο της σύγκρουσης των δύο τρένων ζητά επιτακτικά και εντός είκοσι ημερών να μάθει ποιος έδωσε εντολή να απομακρυνθούν τόνοι χώματος, με βάση ποια διαδικασία ελήφθη αυτή η απόφαση και ποια ήταν τα πρόσωπα που αποφάσισαν την απομάκρυνση κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και τον λόγο, «αφού οι όγκοι χώματος και άλλων φερτών υλικών που απομακρύνθηκαν δεν είχαν ακόμη εξεταστεί από τους πραγματογνώμονες και τους ειδικούς, ενώ υπήρχαν και αγνοούμενοι της επιβατικής αμαξοστοιχίας». Παράλληλα κρίνει την εκχωμάτωση και το μπάζωμα του πεδίου ως μία «αυθαίρετη παρέμβαση».
Επιπλέον, «βάζει στην θέση της» την εισαγγελέα Ειρήνη Κεχαγιά, η οποία δεν είχε την εξουσία να αρχειοθετήσει ή να κρίνει αβάσιμη την έγκληση των δύο συγγενών θυμάτων, βγάζοντας έτσι λάδι τον Χρήστο Τριαντόπουλο, παρά έπρεπε να την στείλει αμελλητί στη Βουλή χωρίς καμία αξιολόγηση. Η κ. Μάτση διατάσσει την διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, προκειμένου ως μοναδική αρμόδια να αποφασίσει για την τύχη των Παπαδόπουλου Μιχάλη, Πλεύρη Αθανάσιου, Ράπτης Ζωή και Τριαντόπουλου Χρήστου.

Έπρεπε να εφαρμοστεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών
Η αντιεισαγγελέας αναφέρει στην διάταξή της πως παρότι η έγκληση του Χρήστου Κωνσταντινίδη, συζύγου της αδικοχαμένης Βασιλικής Χλωρού και του Παύλου Ασλανίδη, πατέρα του αδικοχαμένου 26χρονου Δημήτρη, πέραν του Κωνσταντίνου Αγοραστού, στον οποίο έχει ασκηθεί ποινική δίωξη, στρέφονταν και κατά των μελών του ΣΟΠΠ που συγκροτήθηκε στις 1-3-2023 στη σύνθεση του οποίου μετείχαν και πολιτικά πρόσωπα. Η αντιεισαγγελέας παρατηρεί πως «επειδή όμως η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Λάρισας δεν προέβη σε καμία δικονομική ενέργεια ως προς αυτούς (κατ’ άρθρα 43 επ. ΚΠΔ), επιστρέψαμε τη δικογραφία, προκειμένου να αποφανθεί και γι’ αυτούς, επισημαίνοντας ωστόσο πως μηνυόμενοι μεταξύ άλλων τυγχάνουν και Υπουργός και Υφυπουργοί, και ως εκ τούτου τυγχάνει εφαρμογής ως προς τα πολιτικά πρόσωπα ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών (Ν.3126/2003). Παρά ταύτα εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διάταξη, επί της οποίας εκθέτουμε τα ακόλουθα (…)».

«Σε 20 ημέρες να βρεθούν οι υπέυθυνοι»
Η αντιεισαγγελέας εύλογα ζητά την άμεση διερεύνηση του συμβάντος και των υπαιτίων του, δίνοντας προθεσμία 20 ημερών, γεγονός που αναδεικνύει το κατεπείγον του πράγματος.
«Συνεπώς, κρίνουμε αναγκαία την συμπλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης η οποία να ανατεθεί αυτοπροσώπως σε Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών, προκειμένου εντός είκοσι ημερών να διευκρινιστεί:ποια συγκεκριμένα πρόσωπα παρευρίσκονταν τις πρώτες ημέρες και μέχρι και την επίστρωση του χώρου με πίσσα και χαλίκια στο τόπο του δυστυχήματος, και
– ποιος ή ποια πρόσωπα έδωσαν εντολή απομάκρυνσης των χωμάτων και των λοιπών υλικών που στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε ιδιόκτητο οικόπεδο χωρίς να τεθεί το υλικό αυτό στη διάθεση των δικαστικών αρχών.
Προς τον σκοπό αυτό ζητά- να επισυναφθούν σχετικά έγγραφα της ελληνικής αστυνομίας και της πυροσβεστικής υπηρεσίας, καθώς και οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας ενεπλάκη με οποιονδήποτε τρόπο στο συμβάν, με τα οποία θα δίνεται σαφής απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα, δηλαδή ποιοι είχαν φυσική παρουσία στο σημείο (προς τον σκοπό αυτό να γίνει χρήση και του υπάρχοντος φωτογραφικού υλικού που υπάρχει στη δικογραφία) και ποιος έδωσε την εντολή της απομάκρυνσης των πιο πάνω υλικών.. Να απαντηθεί με σαφήνεια αν συντάχθηκε έκθεση για την απομάκρυνση των υλικών, ή καταγράφηκε αυτή η ενέργεια σε οποιοδήποτε άλλο έγγραφο (σε θετική περίπτωση να επισυναφθούν αυτά, σε αρνητική περίπτωση να εξηγηθεί γιατί δεν συντάχθηκαν) και στη συνέχεια να ληφθούν ανωμοτί καταθέσεις των προσώπων αυτών.. Τα τελευταία αυτά πρόσωπα να εξηγήσουν γιατί έδωσαν εντολή για απομάκρυνση των υλικών από το σημείο πριν επιληφθούν οι δικαστικές αρχές, και χωρίς ενημέρωση και λήψη αδείας»..
«Ποιο θα ήταν το πρόβλημα εάν το χώμα και τα φερτά υλικά παρέμεναν στο τόπο του ατυχήματος ώστε να είναι διαθέσιμα για έρευνα και τι σκοπό εξυπηρετούσε η απομάκρυνση τους. Δεν όφειλαν να τα θέσουν στη διάθεση των ειδικών προκειμένου να ελεγχθούν σπιθαμή προς σπιθαμή αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον υπήρχαν αγνοούμενοι επιβάτες; Δοθέντος μάλιστα ότι ενώ στη συνέχεια ο Εφέτης Ανακριτής παρήγγειλε την εξέταση δείγματος από τη χημική υπηρεσία από το υπάρχον στο τόπο του δυστυχήματος χώμα υλικό, για ποιο λόγο δεν ενημέρωσαν τουλάχιστον αυτόν ότι υπάρχει χώμα – υλικό και σε άλλο σημείο. Σε κάθε περίπτωση να προβείτε σε οποιαδήποτε ενέργεια κρίνετε αναγκαία προκειμένου να διευκρινιστούν τα πιο πάνω ζητήματα» καταλήγει η Αικατερίνη Μάτση.

www.documentonews.gr

Η καθιέρωση της εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα

Παύλου Παπανότη, 

συνταξιούχου εκπαιδευτικού.

Η απεργιακή κινητοποίηση στο Σικάγο το Μάιο του 1886, η οποία κατέληξε στη δολοφονία πολλών εργατών, και κυρίως η καταδίκη σε θάνατο τεσσάρων από τους συλληφθέντες συνέτειναν στην αφύπνιση της εργατικής τάξης στις βιομηχανικές χώρες. Έτσι με απόφαση που ελήφθη στο ιδρυτικό συνέδριο της Β΄ Διεθνούς τον Ιούλιο του 1889 καθιερώθηκε η εργατική πρωτομαγιά.

Στην Ελλάδα οργανώθηκε για πρώτη φορά εκδήλωση στο Στάδιο για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς τη 2α Μαΐου του 1893. Την πρωτοβουλία είχε ο δραστήριος σοσιαλιστής Σταύρος Καλλέργης, ο οποίος ήδη από το 1890 είχε συγκροτήσει τον «Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο». Σ’ ένα πρακτικό (της 16ης Μαρτίου 1893) του διοικητικού συμβουλίου του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» αναφέρεται ότι «χρειάζεται να γίνει έκκλησις προς τα διάφορα σωματεία, όπως συμμετάσχουν εις την εορτήν της Πρώτης Μαΐου». Το πρακτικό αυτό υπάρχει στο αρχείο του Σταύρου Καλλέργη. Πέντε μέρες αργότερα σε νέα συνεδρίαση «το Συμβούλιον παρεδέχθη την πρόσληψη δύο μελών προς συμπλήρωσιν της Επιτροπής διά την διοργάνωσιν της εκδηλώσεως κατά την Πρώτην Μαΐου, όπως εργαστεί με περισσότερο ζήλον και περισσότερη δραστηριότητα» και ορίστηκαν με ψηφοφορία ο Σταύρος Καλλέργης και ο Σταμάτης Ταζονίδης (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 4ης Δεκεμβρίου 1983).

Πράγματι η εργατική πρωτομαγιά γιορτάστηκε στο Στάδιο (κι όχι στους στύλους του Ολυμπίου Διός, όπως αναφέρεται σε ορισμένες πηγές) ετεροχρονισμένα τη 2α Μαΐου 1893. Η χρονική μετάθεση της γιορτής οφειλόταν στο γεγονός ότι η 1ηΜαΐου ήταν Σάββατο (εργάσιμη τότε μέρα) και συνεπώς δεν ήταν δυνατή η συγκέντρωση των εργατών. Στον καθορισμένο χώρο συγκεντρώθηκαν το απόγευμα λιγότερα από χίλια άτομα (εργάτες, υπάλληλοι, φοιτητές κ.ά.). Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Σταύρος Καλλέργης, ο οποίος αναφέρθηκε στον ιστορικό χαρακτήρα της γιορτής και στη θέση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο. Ακόμα μίλησε για την ανάγκη υλοποίησης ορισμένων εργατικών διεκδικήσεων, όπως της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας και της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας. Οι εργάτες άκουσαν την ομιλία και διαλύθηκαν, χωρίς να συγκρουστούν με τις δυνάμεις της Χωροφυλακής, οι οποίες επιτηρούσαν το χώρο της συγκέντρωσης.

Πριν τη διάλυσή τους οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ένα ψήφισμα που θα επιδιδόταν στη Βουλή. Πολλούς μήνες αργότερα ( στις αρχές Δεκεμβρίου του 1893) ο Σταύρος Καλλέργης συνελήφθη, ενώ προσπαθούσε να επιδώσει το ψήφισμα. Το γεγονός αυτό αναφέρεται τόσο από το Γιάννη Κορδάτο στην «Ιστορία του Ελληνικού Εργατικού Κινήματος» όσο και σ’ ένα σημείωμα που συνέταξε ο Σταύρος Καλλέργης, για να δημοσιευτεί στο «Σοσιαλιστή» (μια εφημερίδα που εξέδιδε) με τον τίτλο «Συμβάν εν τω Ελληνικώ Κοινοβουλίω». Έγραφε στο σημείωμα αυτό: « Εν τη συνεδριάσει της παρελθούσης Τετάρτης 1ης Δεκεμβρίου ο Σοσιαλιστικός Σύλλογος εξέδωσε αναφοράν προς την Βουλήν των αντιπροσώπων του λαού υπογεγραμμένη παρά εργατών και μισθωτών, κατόπιν του εν τω Σταδίω λαβόντος χώραν ψηφίσματος κατά την Πρώτη Μαΐου ενεστώτος έτους με αιτήματα περί απονομής συντάξεως εις τους υπερήλικας εργάτας, περί κανονισμού της εργασίμου ημέρας εις οκτώ ώρας και περί αναπαύσεως των εργατών και εν γένει μισθωτών επί μία ημέραν την βδομάδαν». Επειδή αδυνατούσε να επιδώσει το ψήφισμα, ανέβηκε σε θεωρείο της Βουλής και το διάβασε. Το γεγονός αυτό συνέτεινε στη σύλληψή του. Στις 9 Δεκεμβρίου δικάστηκε στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την κατηγορία της διατάραξης του βουλευτικού αξιώματος και καταδικάστηκε σε δωδεκαήμερη φυλάκιση.

Η εργατική πρωτομαγιά γιορτάστηκε και το 1894 με συγκέντρωση εργατών και υπαλλήλων που έγινε και πάλι στο Στάδιο. Στον εορτασμό έλαβαν μέρος όλες οι σοσιαλιστικές ομάδες. Στους συγκεντρωμένους μίλησαν ο Πλάτωνας Δρακούλης, ο Σταύρος Καλλέργης, ο φοιτητής Ε. Μαρκαντωνάτος και τελευταίος ο εργάτης Δ. Γραμματικός. Μετά τις ομιλίες συντάχτηκε το ακόλουθο ψήφισμα με τα αιτήματα των εργατών: «Συνελθόντες σήμερον την 1ην Μαΐου 1894, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5ην μ. μ. αποφασίζομεν και ψηφίζομεν τα εξής:

1. Την Κυριακήν να κλείωνται τα καταστήματα καθ’ όλην την ημέραν και οι εργάται να αναπαύωνται.
2. Οι εργάται να εργάζωνται επί 8 ώρας την ημέραν και να απαγορευθή η εργασία εις τους ανηλίκους.
3. Να απονέμεται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
4. Να καταργηθώσιν αι θανατικαί εκτελέσεις.
5. Να καταργηθή η διά χρέη προς το δημόσιον προσωποκράτησις.
6. Ανατίθεται εις τους διευθυντάς των σοσιαλιστικών εφημερίδων η επίδοσις του παρόντος ψηφίσματος εις την κυβέρνησιν, επί τη βάσει του οποίου παρακαλείται αύτη να συντάξη νομοσχέδια και υποβάλη ταύτα εις την Βουλήν προς ψήφισιν» (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλα της 30ης Απριλίου 1975 και της 11ης Δεκεμβρίου 1977 και Τάσου Βουρνά, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, εκδόσεις αδελφών Τολίδη, Αθήνα, σ. 543).

Τρεις μήνες μετά τον εορτασμό της πρωτομαγιάς συνελήφθησαν οι οργανωτές της συγκέντρωσης που έγινε στο Στάδιο. Για να δυσφημιστεί το εργατικό κίνημα, χαλκεύτηκε από τους αντίπαλους των νέων ιδεών μια επιστολή, την οποία υποτίθεται ότι έστειλε ο φοιτητής Ε. Μαρκαντωνάτος προς τον Ανδρέα Συγγρό και με την οποία δήθεν τον απειλούσε με δολοφονία, αν δεν βοηθούσε οικονομικά τον «Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο» με το ποσό των 24.000 δραχμών (Τ. Βουρνά, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, σ. 544). Με την προβοκάτσια αυτή συνελήφθησαν 11 ή 12 εργάτες και σοσιαλιστές και παρέμειναν προφυλακισμένοι επί δίμηνο. Ένας από τους συλληφθέντες, ο Μάργαρης, πέθανε στη φυλακή από τα βασανιστήρια. Ο Στ. Καλλέργης παραπέμφθηκε σε δίκη που έγινε στο Κακουργιοδικείο Χαλκίδας, όπου αθωώθηκε. Η απολογία του δημοσιεύτηκε την 6η Νοεμβρίου του 1894 στην εφημερίδα «Σοσιαλισμός» (όπως μετονομάστηκε ο «Σοσιαλιστής») (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλα της 11ης Δεκεμβρίου 1977 και της 4ης Δεκεμβρίου 1983).

Έτσι καθιερώθηκε στην Ελλάδα η εργατική πρωτομαγιά, που για αρκετές δεκαετίες αποτελούσε μέρα κινητοποιήσεων της εργατικής τάξης, πολλές φορές μάλιστα αιματηρών (όπως το 1936). Στην εποχή μας – παρά το γεγονός ότι εξαιτίας των μνημονίων έχουμε επιστρέψει σε εργασιακό μεσαίωνα – ελάχιστοι εργάτες και υπάλληλοι δείχνουν διάθεση να συμμετάσχουν στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Όμως με την ιδιώτευσή τους δεν λύνουν τα εργασιακά τους προβλήματα, αλλά τα επιδεινώνουν. Άλλωστε τα αιτήματα των εργατών και υπαλλήλων που εκφράστηκαν με το ψήφισμά τους την 1η Μαΐου 1894 είναι σήμερα επίκαιρα.

Πηγή: wordpress.com

Λεωνίδας Βατικιώτης: Ο ξεσηκωμός των φοιτητών στις ΗΠΑ, η Γάζα και οι οικονομίες πολέμου

Ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης, μιλάει στον 98.4 για τον ξεσηκωμό των φοιτητών στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και μάλιστα στην αποκαλούμενη ελίτ αυτών, υπέρ του Παλαιστινιακού λαού κατά της σφαγής χιλιάδων αμάχων από το Ισραήλ στη Γάζα. Μάλιστα όπως σημειώνει το φοιτητικό κίνημα παρά την άγρια καταστολή και τις δεκάδες συλλήψεις, εξαπλώνεται αντί να υποχωρεί στις ΗΠΑ. Περιγράφει την κατάσταση στη Γάζα και το πώς οι διεθνείς οργανισμοί ακυρώνουν τα αφηγήματα του Ισραήλ με σκληρές καταδίκες για το τι πραγματικά συμβαίνει. Με αφορμή όμως την εκρηκτική κατάσταση στην Μέση και Εγγύς Ανατολή, αλλά και στην Ουκρανία, ο Λεωνίδας Βατικιώτης, εξηγεί γιατί κατά την γνώμη του, την ώρα που οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε βασικό εξαγωγέα ενέργειας στην Ευρώπη, οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε. προσαρμόζονται σε οικονομίες πολέμου, κερδίζοντας δισεκατομμύρια ευρώ από την πώληση οπλικών συστημάτων και πολεμο-εφοδίων, την ώρα που για τους λαούς της Ευρώπης υπάρχει το νέο δημοσιονομικό κοστούμι λιτότητας. 

Στην «κόψη του ξυραφιού» η Μέση Ανατολή

του Γιάννη Χουβαρδά

PhD© Διεθνολόγου-Πολιτικού Επιστήμονα

Ένας μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι πιο κοντά από ποτέ. Ο αεροπορικός βομβαρδισμός της πρεσβείας του Ιράν στη Δαμασκό από το Ισραήλ και η απόφαση της Τεχεράνης να απαντήσει πλήττοντας για πρώτη φορά την επικράτεια του από έδαφος της, εγκαθιστούν μία νέα κατάσταση τακτικών και εντυπωσιακών εκατέρωθεν χτυπημάτων που αποσκοπούν στην κάμψη του ηθικού και τη διερεύνηση των ικανοτήτων του αντιπάλου. Η σύγκρουση χαμηλής έντασης που μαίνεται εδώ και χρόνια μεταξύ τους, από σκιώδης και έμμεση καθίσταται επίσημη και εκτεταμένη.
Οι εξελίξεις είναι προϊόν του κινδύνου στρατηγικής ήττας που αντιμετωπίζει το Ισραήλ. Η γενοκτονική στρατιωτική δράση του δεν έχει επιτύχει την απελευθέρωση των ομήρων και βεβαίως δεν έχει κάμψει την αντίσταση των Παλαιστινίων στη Γάζα. Αντίθετα η αντίσταση αυξάνει στη Δυτική Όχθη και μία ορισμένη αντισυσπείρωση εναντίον του από οργανώσεις και άλλους δρώντες στον Αραβικό και Ισλαμικό χώρο συνεχίζει να διευρύνεται. Την ίδια ώρα τα σημάδια κόπωσης από τον πόλεμο είναι ορατά στην Ισραηλινή κοινωνία, ενώ οι λαϊκές αντιδράσεις στις Δυτικές χώρες οδηγούν ακόμη και συστημικούς διεθνείς θεσμούς να του ασκούν κριτική. Συνεπώς, το «άλμα προς τα μπρος» με το οποίο το Ισραήλ επιχείρησε να ανατρέψει τις επιπτώσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023 καταλήγει στο «κενό». Η τυχοδιωκτική απόπειρα ολοκληρωτικής ήττας της Χαμάς βρίσκεται σε αδιέξοδο,
Σε αυτό το πλαίσιο, η στρατηγική του Τελ-Αβίβ για ένα Ισραήλ μεγάλο και περιφερειακή υπερδύναμη δε δύναται να υλοποιηθεί. Η προσάρτηση των κατεχόμενων εδαφών και η αναγωγή της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο εμπορίου και ενέργειας μεταξύ Ευρώπης και Ινδίας απαιτούν τη συντριβή της Παλαιστινιακής αντίστασης, τη σιωπηρή διαιώνιση της κατοχής των Παλαιστινίων και την αποσυσχέτιση του Παλαιστινιακού από τις σχέσεις του Ισραήλ με τον υπόλοιπο κόσμο. Εφόσον το Ισραήλ επιμένει στην υλοποίηση της, τότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να πετύχει τους στόχους του στη Γάζα.
Το Ιράν κρίνεται ως το κύριο εμπόδιο στην προσπάθεια του. Η Τεχεράνη ασκεί κρίσιμη επιρροή σε Λίβανο και Συρία, διαθέτει δικούς της ή συμμαχικούς ένοπλους σχηματισμούς που δρούνε στα πεδία του Γκολάν και τις Φάρμες Σεμπάα στις δύο χώρες, τροφοδοτεί την Παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, κατέχει πυραύλους μεγάλης εμβέλειας και δυνατοτήτων, ενώ εικάζεται ότι μπορεί να αναπτύξει πυρηνικά όπλα σε σύντομο χρόνο. Το Ισραήλ διαχρονικά συνδέει την υλοποίηση της στρατηγικής του με την προστασία του μονοπωλίου του στην πυρηνική στρατιωτική ισχύ στη Μέση Ανατολή, την «έξωση» του Ιράν και των συμμάχων του από τα σύνορα του, τη διακοπή των δεσμών τους με την Παλαιστινιακή αντίσταση και την αποδυνάμωση της περιφερειακής επιρροής τους. Η εμπλοκή του σε έναν στρατηγικό πόλεμο στη Γάζα αναπόφευκτα συσχετίζει το σύνολο της Ιρανοισραηλινής αντιπαράθεσης μαζί του.
Σε αυτό το φόντο, το Τελ-Αβίβ φαίνεται να επιχειρεί ένα ακόμη «άλμα προς τα μπρος».  Ο στόχος της νίκης στη Γάζα εγκολπώνεται σε έναν πολύ μεγαλύτερο τυχοδιωκτισμό που αφορά τη συρρίκνωση της περιφερειακής ισχύος του Ιράν με στρατιωτικά μέσα. Με λίγα λόγια το Ισραήλ για να διασώσει τη στρατηγική του «παίζει τα ρέστα του, ποντάροντας» σε μία νικηφόρα στρατιωτική δράση έναντι του Ιράν. Εξού η κλιμάκωση των πληγμάτων του σε Ιρανικούς στόχους μετά την 7η Οκτωβρίου και καθώς το ίδιο εγκλωβίζεται στα ερείπια της Γάζας. Ωστόσο, η σύμπραξη των ΗΠΑ στα πολεμικά του σχέδια είναι αναγκαία για την επιτυχία τους.
Μία εξέλιξη που δεν είναι δεδομένη. Σήμερα οι ΗΠΑ εστιάζουν στην ανάσχεση της Κίνας στον Ινδοειρηνικό και στην ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ θεωρούν βαρίδιο μία μεγαλύτερη στρατιωτική εμπλοκή τους στη Μέση Ανατολή. Παρόλα αυτά η μείωση του βαθμού της πλανητικής τους κυριαρχίας ενισχύει φωνές στο εσωτερικό που ζητούν την άμεση επιβεβαίωση της μέσω της χρήσης στρατιωτικής ισχύος σε περιοχές που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ. Η Μέση Ανατολή είναι μία τέτοια περιοχή, λόγω της σημασίας της στη διεθνή ενεργειακή τροφοδοσία και στη χάραξη των νέων εμπορικών οδών. Τα διλλήματα λοιπόν μεγαλώνουν για τις ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον βλέπει την περιοχή ως μέρος ενός δακτυλίου επιρροής που θα κλείνει Κίνα και Ρωσία στο εσωτερικό της Ευρασίας και θα απομακρύνει το Ιράν από την επιρροή τους.  Η ενεργειακή και εμπορική ένωση της περιοχής με Ινδία και ΕΕ αποτελεί τον άξονα του Αμερικανικού σχεδίου. Η συσπείρωση των συμμάχων τους στην πολιτική τους και μία συμφωνία με το Ιράν που θα χαλιναγωγεί την επιρροή του είναι οι δύο κεντρικοί πυλώνες του. Ως εργαλείο οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την πολιτική «διαίραιε και βασίλευε» και την αξιοποίηση των αντιθέσεων Σαουδικής Αραβίας-Ιράν-Τουρκίας-Ισραήλ. Ο ρόλος του κάθε ενός στο σχέδιο τους αλλάζει βάζει των εξελίξεων. Σήμερα, οι πόλεμοι σε Ουκρανία, Γάζα και Ερυθρά Θάλασσα αλλάζουν τα δεδομένα.
Διαχρονικά, το Ισραήλ είναι το βασικό στήριγμα των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή. Οι  εξαρτήσεις του από τις ΗΠΑ και οι ικανότητες του το έχουν καταστήσει μοναδικά αξιόπιστο σύμμαχο. Τεράστια χρηματικά ποσά και κρίσιμη τεχνολογία του προσφέρονται για να διατηρεί περιφερειακό στρατιωτικό πλεονέκτημα. Μεγάλο διπλωματικό και πολιτικό κεφάλαιο καταναλώνεται για να το απαλλάσσει από τις συνέπειες της κατοχικής πολιτικής και των «τσαμπουκάδων» που ασκεί. Αναγκαστικά μία αποδυνάμωση του θα λειτουργήσει σε όφελος του Ιράν και εταίρων των ΗΠΑ όχι τόσο αξιόπιστων όσο το ίδιο. Ακόλουθα, η εγκατάλειψη του “Μεγάλου Ισραήλ” ενέχει ρίσκο για την Ουάσιγκτον, γεγονός που γνωρίζει και εκμεταλλεύεται το Τελ-Αβίβ για την προώθηση των τυχοδιωκτισμών του.
Παρόλα αυτά, ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί και να ωφελήσει τις ΗΠΑ. Άλλοι στρατηγικοί εταίροι ή σύμμαχοι τους, όπως Τουρκία, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία μπορούν να επιδράσουν θετικά στο Ιράν ή/και στην ανανέωση της Παλαιστινιακής Αρχής. Τα «καρότα και τα μαστίγια» που διαθέτουν αυτοί οι δρώντες είναι σημαντικά για τη ρυμούλκηση του πρώτου σε μία συμφωνία και για την «εξημέρωση» και συμπερίληψη μέρος της Παλαιστινιακής αντίστασης στη δεύτερη. Παρά τον κίνδυνο αποτυχίας της, ένεκα μίας πιθανής αρνητικής συμπεριφοράς από το Ιράν, το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους ή των εγωιστικών/ιδιοτελών κινήσεων αυτών των εταίρων, η μεταφορά του κέντρου βάρους της Μεσανατολικής πολιτικής τους από το Ισραήλ προς αυτούς τους εταίρους δε μπορεί να αποκλειστεί ως επιλογή για τις ΗΠΑ.
Την ίδια ώρα, ο πόλεμος δεν είναι επιθυμητή εξέλιξη για το Ιράν. Η Τεχεράνη έχει ενισχύσει τη θέση της ως εταίρος της Κίνας και της Ρωσίας αλλά και ως συνομιλητής της Δύσης, καθώς οι πόλεμοι σε Γάζα και Ουκρανία πολλαπλασίασαν την περιφερειακή της επιρροή και τη γεωπολιτική της αξία. Το Ιράν αναδύεται ως ένα από τα νέα κέντρα ισχύος στο νέο πολυπολικό διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Τα χαρακτηριστικά της επίθεσης/απάντησης του στο Ισραήλ μαρτυρούν περισσότερο μία επίδειξη θέλησης και ισχύος και τη διερεύνηση των αντιαεροπορικών ικανοτήτων της άλλης πλευράς, παρά μία απόπειρα πρόκλησης στρατιωτικών αποτελεσμάτων. Μία εμπλοκή σε πόλεμο με το Ισραήλ θα έθετε σε κίνδυνο τα «κέρδη» και τους «δρόμους» που ανοίγει για το Ιράν η «διεθνοπολιτική συγκυρία». Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η Τεχεράνη δε θα τα/τους υπερασπιστεί και με πολεμικά μέσα αν κρίνει ότι απειλούνται.
Συνοψίζοντας, η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ κλιμακώνεται. Το Ισραήλ φαίνεται να επιδιώκει τον πόλεμο για να βγει από το αδιέξοδο στη Γάζα και να διασώσει τη στρατηγική επέκτασης του και αναγωγής του σε περιφερειακή υπερδύναμη. Το Ιράν θέλει να τον αποφύγει για να μη θέσει σε κίνδυνο την πορεία ανάδειξης του σε νέο κέντρο ισχύος στο διεθνές στερέωμα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε θα δράσει στρατιωτικά αν αυτή η πορεία απειληθεί. Οι ΗΠΑ είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Τυχόν στοίχιση πίσω από το νέο τυχοδιωκτισμό του Ισραήλ σημαίνει εμπλοκή σε έναν μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Τυχόν μεταφορά του βάρους της Μεσανατολικής πολιτικής τους από το Ισραήλ σε άλλους εταίρους οδηγεί την περιοχή σε όχι απαραίτητα ειρηνικά μονοπάτια. Η αβεβαιότητα μεγαλώνει…

Πηγή: militaire.gr

Ορισμένα σημεία για τον πόλεμο και την πολιτική

Πέρα από το «Δεξιότερα Κουροπάτκιν!» 

από Ρούντι Ρινάλντι

Σε αθηναϊκή εφημερίδα του 1904 δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Δεξιότερα Κουροπάτκιν!», στο οποίο ο αρθρογράφος συμβούλευε τον Ρώσο στρατηγό τι να κάνει για να αντιμετωπίσει τους Ιάπωνες στον Ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο (8/2/1904-5/9/1905). Έκτοτε η έκφραση «Δεξιότερα Κουροπάτκιν!» έγινε συνώνυμο της καφενοβιακής, χωρίς στοιχεία και ενημέρωση συζήτησης και σχολιασμού, ιδιαίτερα πολεμικών συμβάντων. (Για την ιστορία, ο Κουροπάτκιν –που… δεν άκουσε τις συμβουλές από την Ελλάδα– τελικά έχασε τον πόλεμο!).

Σήμερα, παρά την άφθονη πληροφορία και εικόνα, συνεχίζεται μια επιφανειακή κυρίως συζήτηση. Γράφονται και λέγονται πολλά από πολλούς, χωρίς καμία σοβαρή τεκμηρίωση, χωρίς πραγματική γνώση δεδομένων, χωρίς σύνδεση των πολύπτυχων πλευρών που έχουν οι πόλεμοι στη σύγχρονη εποχή. Κι αυτά πέρα από την αναπαραγωγή των όσων διαδίδουν τα σύγχρονα χαλκεία ειδήσεων, παραπληροφόρησης και αποβλάκωσης. Διότι αυτό που φτάνει σ’ εμάς ως εικόνα και είδηση έχει περάσει από πολλά φίλτρα προπαγάνδας και ρετούς (μονταζιέρες), που δεν επιτρέπεται να τα καταπίνουμε αμάσητα.

Δύο εξαγγελίες ειρηνικής εποχής που διαψεύστηκαν

Δεν πρόκειται να κάνουμε μια αποτίμηση του παράγοντα «πόλεμος» σε όλη την διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας, παρόλο που γνωρίζουμε καλά ότι αυτός έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ήταν πάντα παρών, σε όλη τη διαδρομή μέχρι σήμερα. Δικαιολογημένα ο Ηράκλειτος είχε πει το περίφημο «πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους».

Στη σύγχρονη εποχή, από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι σήμερα, είχαμε δύο μεγάλες εξαγγελίες για το τέλος των πολέμων και την είσοδο σε μια ειρηνική εποχή: Η πρώτη ήρθε αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, που ήταν ο καταστροφικότερος στην ανθρώπινη ιστορία (78 εκατομμύρια νεκροί, περίπου το 4% του τότε παγκόσμιου πληθυσμού, εκ των οποίων τα 40 εκατομμύρια ήταν άμαχοι). Η δεύτερη ήταν το 1989-1990 με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του ανατολικού συνασπισμού (προσοχή, χωρίς πόλεμο, δηλαδή κάτι σαν πονηριά της ιστορίας, να καταρρέει και να παραδίνεται εκ των έσω μια ολόκληρη «αυτοκρατορία»…).

Και οι δύο εξαγγελίες διαψεύστηκαν πάρα, μα πάρα πολύ γρήγορα. Ο Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΣΣΔ μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου δεν εξαφάνισε τους πολέμους, τα εμπάργκο, τους εξοπλισμούς (βλέπε πόλεμο Κορέας, Βιετνάμ, Ισραήλ-Αραβικών χωρών το 1967 και 1973, Αγγλίας-Αργεντινής, για να αναφέρουμε μόνο ορισμένα από τα παραδείγματα που αφορούν καθαρά ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις). Είχαμε όμως και πολέμους εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, και επαναστάσεις, όπως στην Κίνα, την Αλγερία, την Κούβα – πάλι για να θυμίσουμε ορισμένα μόνο παραδείγματα. Είχαμε βέβαια και άλλους τύπους πολέμων: Ινδίας-Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Μπιάφρα, τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ. Άρα η μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή δεν ήταν εποχή χωρίς πολέμους.

Το ίδιο συνέβη και μετά τη δεύτερη εξαγγελία ενός «ειρηνικού κόσμου» υπό την πλήρη επικράτηση της μίας και μοναδικής υπερδύναμης (ΗΠΑ) και την πτώση της «αυτοκρατορίας του κακού» (ΕΣΣΔ). Σχεδόν αμέσως είχαμε μεγάλες διεθνείς εκστρατείες ενάντια στα υπολείμματα του παλιού κόσμου, αυτά που ονομάζονταν «αναχρονισμοί»: Πρώτα μια πρόβα στον Παναμά του Νοριέγκα, μετά πρώτος πόλεμος ενάντια στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, για να ακολουθήσει η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας του Μιλόσεβιτς, ενώ μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης ξεκίνησε ο πόλεμος ενάντια στην «τρομοκρατία» στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ (2003), και μαζί του τα Άμπου Γκράιμπ, τα Γκουαντάναμο, ο Πάτριοτ Ακτ κ.τ.λ. Ήταν η εποχή της εξαπόλυσης της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» από τις ΗΠΑ, με αποκορύφωμα το γλέντι της προσάρτησης της Ανατολικής Ευρώπης και της σμίκρυνσης της Ρωσίας υπό την ηγεσία του μπεκρή Γιέλτσιν.

Στις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας η Ρωσία αναδιοργανώνεται και παρεμβαίνει πιο αποφασιστικά, η Κίνα ισχυροποιείται οικονομικά και με εντυπωσιακούς ρυθμούς, το Ιράν θωρακίζεται για να αντιμετωπίσει μια γενική επίθεση…

Η σημερινή φάση πολέμων και η γεωπολιτική

Στο στόχαστρο του ιμπεριαλιστικού Διευθυντηρίου παρέμειναν πάντως κι άλλοι «αναχρονισμοί», όπως η Λιβύη, το Ιράν, η Β. Κορέα, η Συρία. Αλλά η ιστορία δεν συνεχίστηκε όπως το σχεδίαζαν ή το ήθελαν οι ΗΠΑ. Αν και μέχρι τότε (αρχές του 2000) τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία δεν είχαν θέσει κανένα σοβαρό εμπόδιο στην κλιμάκωση της παγκοσμιοποίησης από τις ΗΠΑ και τη Δύση, είχε αρχίσει να γίνεται κατανοητό πως το πλαίσιο που τους επεφύλασσε ο Δυτικός κόσμος ήταν ιδιαίτερα στενό και ασφυκτικό σε βάρος τους. Οπότε άρχισαν να παίρνουν μέτρα που θα δημιουργούσαν συνθήκες αλλαγής του συσχετισμού.

Το 2008 το Ισραήλ γνωρίζει μια «απρόσμενη» ήττα από την λιβανέζικη Αντίσταση, και αναγκάζεται σε υποχώρηση από τα εδάφη του Λιβάνου στα οποία είχαν εισβάλει τα άρματα μάχης της σιωνιστικής πολεμικής μηχανής. Αλλά η στροφή θα παρατηρηθεί ακόμα πιο εμφανώς στον πόλεμο της Συρίας (αρχή του το 2011), όπου το καθεστώς Άσαντ κατορθώνει να κρατηθεί στην εξουσία χάρη και στην ενεργή στάση της Ρωσίας (και την άμεση παρουσία της). Η Συρία δεν ακολούθησε την τύχη της Λιβύης.

Σε όλο το ενδιάμεσο διάστημα η Ρωσία αναδιοργανώνεται και παρεμβαίνει πιο αποφασιστικά, η Κίνα ισχυροποιείται οικονομικά και με εντυπωσιακούς ρυθμούς, το Ιράν θωρακίζεται για να αντιμετωπίσει μια γενική επίθεση και συγκροτεί το «σιιτικό τόξο» σε μια σειρά χώρες της περιοχής. Παράλληλα η Β. Κορέα αποκτά πυρηνικά και δείχνει αποφασισμένη να πατήσει το κουμπί εάν δεχθεί επίθεση. Ινδία και Πακιστάν ακολουθούν κι αυτά μια δική τους πορεία και δυναμώνουν αποκτώντας πυρηνικά όπλα. Η Τουρκία μετατρέπεται σε περιφερειακή δύναμη και διεξάγει πόλεμο ενάντια στους Κούρδους, παρεμβαίνει στη Λιβύη και έχει γερή ανάμιξη στον πόλεμο της Συρίας.

Στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα έχουν γίνει πλέον φανερά ορισμένα ζητήματα: Η Δύση δεν μπορεί να παίζει το ρόλο που έπαιζε μέχρι τότε, καθώς ο συσχετισμός έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Η αποδρομή της Δύσης, η «δύση της Δύσης» είναι ορατή, και τα άλλα αναδυόμενα κέντρα τη «μετρούν». Είναι τότε που η «συλλογική Δύση» αποφασίζει να προωθήσει περισσότερο την περικύκλωση και την αποδυνάμωση-φθορά της Ρωσίας, ώστε στη συνέχεια να αντιμετωπίσει καλύτερα την Κίνα. Τότε ακριβώς ανοίγει με άλλους όρους το Ουκρανικό: πραξικόπημα και ανατροπή του φιλορώσου πρωθυπουργού, πόλεμος χαμηλής έντασης ενάντια στους ρωσόφωνους πληθυσμούς της Ουκρανίας. Η Ρωσία απαντά με ανακατάληψη της Κριμαίας, και έρχονται οι συμφωνίες του Μινσκ (που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν). Πλέον η απόσταση έως τις 24 Φεβρουαρίου του 2022 είναι μικρή. Ξεσπά ο πόλεμος ΝΑΤΟ-Ρωσίας στη καρδιά της Ευρώπης. Σε λίγο καιρό θα προστεθεί και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή.

Από την είσοδο στην εποχή της γεωπολιτικής (περίπου 2015) μέχρι σήμερα, που ζούμε τη φάση των μεγάλων διεθνοποιημένων πολέμων και αντιπαραθέσεων και τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας ανάφλεξης, η απόσταση είναι πάρα πολύ μικρή.

Δυο-τρία πράγματα που αποκρύβονται: οικονομία, πολιτική και λαοί

Το πρώτο που αποκρύβεται είναι η σχέση της οικονομίας και του πολέμου. Δεν γίνεται καθόλου μια άμεση συσχέτιση της πολυοργανικής κρίσης του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος και της ενδυνάμωσης της τάσης προς τον πόλεμο. Δεν εξετάζεται καθόλου το στρατηγικό βάθος που έχει κάθε εμπόλεμη ζώνη (ακόμα και με οικονομικούς όρους, πέρα από ενεργειακούς, γεωγραφικούς, δημογραφικούς κ.λπ.), ούτε και τα περιθώρια οικονομικής τροφοδότησης των πολέμων.

Το δεύτερο που αποκρύβεται είναι η έλλειψη πολιτικής προετοιμασίας για τη διεξαγωγή μεγάλων πολέμων που θα εμπλέξουν παγκόσμιους πληθυσμούς. Στη Δύση είναι ιδιαίτερα εμφανής η δυσαρέσκεια των πληθυσμών μπροστά στο ενδεχόμενο να γνωρίσουν νέους πολέμους, ή να πάρουν μέρος σε μεγάλες πολεμικές περιπέτειες. Και, από ό,τι φαίνεται, οι νέοι πόλεμοι που εκκολάπτονται και ξεσπούν δεν μπορούν να κερδηθούν μονάχα με επαγγελματικούς στρατούς ή με μισθοφορικά σώματα ιδιωτικών εταιρειών. Ούτε ακόμα κερδίζονται οι πόλεμοι μόνο με εναέρια μέσα, όπως απατηλά δημιουργήθηκε η εντύπωση στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Όταν ο αντίπαλος είναι αποφασισμένος, προετοιμασμένος και αρκετά ισχυρός, τότε απλά η αεροπορία δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο…

Το τρίτο που αποκρύβεται είναι το ποια είναι η διάθεση, τι πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη για τους πολέμους που διεξάγονται σήμερα, τι αισθήματα τρέφει ειδικά για τη «συλλογική Δύση», ή για το Ισραήλ και τη γενοκτονία που αυτό προωθεί. Διότι οι λαοί –ναι, υπάρχει αυτή η έννοια– δεν μπορούν να συστρατευτούν στις νέες σταυροφορίες που ετοιμάζει και προωθεί η σε αποδρομή Δύση.

Το τέταρτο που αποκρύβεται είναι η πολιτική: πρέπει να γίνει αρκετή κατεργασία επί των πληθυσμών της Δύσης και ολόκληρου του κόσμου για να πειστούν οι λαοί ότι πρέπει να πολεμήσουν ενάντια στη Ρωσία, τον ισλαμικό και αραβικό κόσμο, και αύριο πιθανά ενάντια στην Κίνα. Σε όλο τον κόσμο είναι πιθανότερο να αναπτυχθεί ένα αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στους εμπρηστές του πολέμου, ένα κίνημα υπεράσπισης της ζωής και της βιοποικιλότητας στον πλανήτη, παρά να εκδηλωθεί μια μαζική υποστήριξη στον πυρηνικό όλεθρο και τους τυχοδιωκτισμούς των εμπρηστών του πολέμου. Η πολιτική όμως έχει και την άλλη πλευρά: Η απομόνωση των εμπρηστών, η καταγγελία των στόχων τους, δημιουργεί άλλα δεδομένα. Κι αυτή μπορεί να είναι η πολιτική των λαών στην τρέχουσα περίοδο.

Σε κάθε περίπτωση, σε όλους τους πολέμους που γνωρίσαμε, η πολιτική κινητοποίηση των μαζών έπαιξε αποφασιστικό ρόλο – μεγαλύτερο από την ισχύ των όπλων. Γι’ αυτό ο σκοπός του πολέμου από κάθε πλευρά των εμπόλεμων δυνάμεων πρέπει να γίνεται καθαρά αντιληπτός, και ο στόχος που θέτει η κινητοποίηση για την αποτροπή ή τον τερματισμό των πολέμων επίσης θέλει έναν πλήρως ενεργοποιημένο λαϊκό παράγοντα.

Η Ουδετερότητα της χώρας θα της έδινε μεγαλύτερη ισχύ, και πολύ μεγαλύτερα περιθώρια να προστατέψει την Εθνική Κυριαρχία της, ενώ θα επέτρεπε και την πολιτική κινητοποίηση του λαού για την αντιμετώπιση όλων των απειλών

Ας μην πάμε μακριά…

Η περίπτωση της χώρας μας έχει μια πλούσια ιστορία για το ζήτημα «πόλεμος». Όμως έχει και ένα παρόν ανησυχητικό, επικίνδυνο, έως τυχοδιωκτικό: Είναι κοντά στα επίκεντρα των σημερινών πολέμων, είναι μπλεγμένη-δεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλιστικού επιθετικού στρατοπέδου, που τη μετατρέπει σε βάση και ορμητήριο και τη χρησιμοποιεί σε τυχοδιωκτικές αποστολές και ενέργειες οι οποίες βλάπτουν την κυριαρχία και την άμυνα της χώρας. Κι αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που η χώρα απειλείται (και στρατιωτικά) από την επεκτατική Τουρκία. Ο πόλεμος λοιπόν είναι παρών, κι ας κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε ή παριστάνουμε ότι διεξάγεται μακριά μας. Ο πόλεμος απειλεί την Ελλάδα και την υπόστασή της, και οι ελίτ της –πολιτικές και οικονομικές– έχουν επιλέξει στάση και στρατόπεδο. Έχουν επιλέξει να «προστατευτούν» κάτω από τη φτερούγα της ΝΑΤΟφροσύνης, άσχετα αν έτσι τσουρουφλίζεται η εθνική κυριαρχία της χώρας, και τμήμα της είναι πιθανό να δοθεί σαν ρεγάλο προς τον απειλητικό γείτονα (Τουρκία).

Η Ελλάδα δεν πρέπει να προσθέσει κι άλλους εχθρούς απέναντί της. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να παρουσιαστεί –και να είναι– ως παράγοντας ειρήνης στην περιοχή, όχι στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η Ουδετερότητα της χώρας θα της έδινε μεγαλύτερη ισχύ, και πολύ μεγαλύτερα περιθώρια να προστατέψει την Εθνική Κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα. Η Ουδετερότητα της χώρας θα επέτρεπε και την πολιτική κινητοποίηση του λαού σε μια ενεργητική στάση αντιμετώπισης όλων των εθνικών απειλών σε Κύπρο και Ελλάδα. Διότι οι ελίτ της χώρας κινούνται μεταξύ μειοδοσίας και ενδοτισμού απέναντι στην επεκτατική Τουρκία, και άκρας υποτέλειας στα αφεντικά του ΝΑΤΟ, παίζοντας την Εθνική Κυριαρχία στο πόκερ των μιζών και των αμφίβολων νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων – ενώ την ίδια στιγμή προχωρά η διάλυση υποδομών και αποδιοργάνωσης της άμυνας, π.χ. στα νησιά.

Άρα: Να σταματήσει άμεσα ο πολεμικός ανεφοδιασμός της Ουκρανίας. Να γυρίσουν πίσω άμεσα τα δύο πολεμικά πλοία που βρίσκονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Να επιστρέψει η πυροβολαρχία Patriot που έχει στείλει η Ελλάδα στη Σ. Αραβία. Να συμπαραταχθούμε ενεργά με την Κύπρο, κι όχι να υπονομεύουμε την υπόστασή της υπερψηφίζοντας την αναγνώριση του Κοσσόβου, και τόσα, μα τόσα άλλα. Κυρίως όμως, χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα για το φρόνημα του λαού.

Αλλά δείτε κατάντια με την εικόνα του πολιτικού κόσμου ενόψει ευρωεκλογών, και τη σιωπή που επιβάλλεται για τα κρίσιμα θέματα του πολέμου και της ειρήνης! Ο στρουθοκαμηλισμός στην εξουσία…

edromos.gr

Το Κόσοβο, η Ντόρα, οι Αμερικανοί με τη βάση τους κι ένας ορατός κίνδυνος για την Ελλάδα…

του Δημήτρη Μηλάκα

Η έκθεση/εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης διαπιστώνει:

«Tο Κοσσυφοπέδιο μπορεί να θεωρηθεί ως μία λειτουργική κοινοβουλευτική δημοκρατία με ισχυρά εχέγγυα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όπως και τη συνταγματική κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών».

Η έκθεση εγκρίθηκε/υπερψηφίστηκε στις 16 Απριλίου με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά και 11 αποχές γεγονός που δεν αποδεικνύει την ορθότητα/εγκυρότητα της έκθεσης της κας Μπακογιάννη, καθώς όλοι – σε όλη την υφήλιο- γνωρίζουν ότι το Κόσοβο είναι καθαρό προτεκτοράτο των Αμερικανών. Και, συναφώς, ένα προτεκτοράτο δεν μπορεί να είναι δημοκρατία.

Οι θετικές ψήφοι λοιπόν που έλαβε η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη, για την «είσοδο» του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης αποτυπώνουν περισσότερο την αμερικανική «πειθώ»/επιρροή στα ευρωπαϊκά κράτη καθώς και την υπομονή και μεθοδικότητα της αμερικανικής διπλωματίας που  έχει καταφέρει να μετατρέψει μια στρατιωτικής βάση, σε κράτος.

Αυτό, το τελευταίο, μοιάζει υπερβολή, ωστόσο δεν είναι: στα σύνορα Κοσόβου και Βόρειας Μακεδονίας, σε κοινό έδαφος των δύο αμερικανικών προτεκτοράτων υπάρχει και λειτουργεί η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική  βάση, μεγέθους… κωμόπολης.

Η διαδικασία ενσωμάτωσης του Κοσόβου στη Διεθνή Κοινότητα ξεκίνησε αμέσως μετά τους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς κατά της Σερβίας και των «ακρωτηριασμό» αυτής της χώρας. Μέχρι τώρα η χώρα/στρατιωτική βάση έχει αναγνωριστεί, διμερώς, ως αυθύπαρκτη κρατική οντότητα από όλες της χώρες της ΕΕ εκτός από 5: Ισπανία, Ρουμανία, Ελλάδα, Κύπρος, Σλοβενία. Κοινός παρανομαστής των όσων «αντιστέκονται» ακόμη στην υλοποίηση των αμερικανικών επιθυμιών είναι ο φόβος «μειονοτικών» τετελεσμένων τα οποία ενδεχομένως (Βάσκοι στην Ισπανία, «Τούρκοι» στην Ελλάδα κλπ)  κάποια στιγμή θα βρεθούν μπροστά τους.  

Βέβαια υπάρχουν και ηγεσίες/ηγέτες που δεν χαμπαριάζουν από συνέπειες και ιστορικούς του μέλλοντος καθώς αυτό που τους κινεί είναι το τρέχον πολιτικό ή άλλο συμφέρον.

Κάπως έτσι κατά την τρέχουσα πενταετή ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχουν εξελιχθεί οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο «κορυφαίο» επίπεδο που υπήρξαν ποτέ, όπως αποτυπώνεται και εγγράφως με την ισχύουσα ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας η οποία προβλέπει την δημιουργία βάσεων (πέραν των υπαρχόντων) με μια υπουργική απόφαση σε  οποιοδήποτε σημείο του ελληνικού εδάφους «αν το απαιτήσουν οι ανάγκες».

Πρόθυμη λοιπόν, η κυβέρνηση, να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα στο ελληνικό έδαφος, στη γειτονιά και… όπου γης.

Υ.Γ: Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μπορεί εκ της σημερινής του θέσης (απλός βουλευτής του κόμματος Κασσελάκη) να ασκεί «αντιπολίτευση» κομψή στην κυρία Μπακογιάννη. Ωστόσο όταν ήταν στην εξουσία η υπηρεσία που πρόσφερε κι αυτός στην Ουάσιγκτον για τις αμερικανονατοϊκές ρυθμίσεις στην περιοχή υπήρξε μέγιστη: Οχύρωσε θεσμικά την εκδίωξη της Ρωσίας (και) από τα δυτικά βαλκάνια με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Αυτό ακριβώς ήταν, τελικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, Λέτε να είχε πρόβλημα να προχωρήσει και στην αναγνώριση του Κοσσόβου αν οι «ανάγκες» το απαιτούσαν…

Πηγή: www.topontiki.gr

Υπό κατάρρευση τα δημόσια νοσοκομεία

Δραματικές οι επιπτώσεις της πολιτικής κόστους - οφέλους στην Υγεία

Ηεγκληματική πολιτική του κόστους – οφέλους στην Υγεία επιβεβαιώνεται καθημερινά σε ολοένα και περισσότερες μονάδες Υγείας που καταδικάζονται σε υπολειτουργία ή ακόμα και κλείσιμο, με δραματικές επιπτώσεις για τον λαό της κάθε περιοχής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάρρευση πλέον της Παθολογικής κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς, κάτι για το οποίο ενημέρωναν και προειδοποιούσαν εδώ και καιρό τόσο το Σωματείο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο όσο και η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Κιλκίς. Αλλωστε, η κλινική είχε ξεμείνει από ειδικούς παθολόγους ιατρούς λόγω των συνεχών παραιτήσεων (2 ειδικοί παθολόγοι) και των συνταξιοδοτήσεων (3 ειδικοί παθολόγοι). Σήμερα, το Σωματείο επανέρχεται απαιτώντας να στελεχωθούν άμεσα με μόνιμες προσλήψεις η Παθολογική κλινική και τα υπόλοιπα υποστελεχωμένα τμήματα του Νοσοκομείου, όπως αναλύει στην επιστολή του, την οποία κατέθεσε ως Αναφορά το ΚΚΕ στη Βουλή προς τον υπουργό Υγείας.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί της κλινικής, μετά τις δραματικές εκκλήσεις για τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, την υπερεφημέρευση, τις προειδοποιήσεις για την επισφαλή λειτουργία και τον κίνδυνο κατάρρευσης της Παθολογικής κλινικής, προσπάθησαν με μια σειρά εγγράφων να αναδείξουν το πρόβλημα της υποστελέχωσης και να ευαισθητοποιήσουν τη διοίκηση του Νοσοκομείου Κιλκίς και της 4ης ΥΠΕ ώστε να προβούν εγκαίρως στις απαραίτητες ενέργειες, να δρομολογήσουν λύσεις, αλλά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Σε έγγραφα που κατέθεσαν επισημαίνονται: Η κατάσταση που διαμορφώνεται λόγω υποστελέχωσης της Παθολογικής κλινικής, τα εξαντλητικά προγράμματα εφημεριών αμφίβολης νομιμότητας, που οδηγούν στην πνευματική και σωματική τους εξουθένωση, η υποχρέωση του μοναδικού εφημερεύοντος παθολόγου να καλύψει ταυτόχρονα την Παθολογική κλινική, την κλινική Ιώσεων (COVID-19) που βρίσκεται στην άλλη πτέρυγα του Νοσοκομείου, καθώς και τα δύο αντίστοιχα ΤΕΠ, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για τη νοσηλεία και την υγεία των ασθενών λόγω της υποστελέχωσης, η παραίτηση της διευθύντριας της κλινικής από την επιτροπή κρίσεων λόγω πνευματικής, ψυχικής και σωματικής κόπωσης, που οφείλεται στην υποστελέχωση της Παθολογικής κλινικής.
Οι ανησυχίες των υγειονομικών για τη λειτουργία της κλινικής ενισχύθηκαν μάλιστα ύστερα από έγγραφο, το οποίο αναφερόταν στην παραίτηση του δεύτερου ιατρού παθολόγου, οπότε η λειτουργία της Παθολογικής κλινικής ήταν αδύνατο να συνεχιστεί μόνο με την εναπομείνασα διευθύντρια παθολόγο.
Κι ενώ σύμφωνα με το ανεπαρκές κι απαρχαιωμένο οργανόγραμμα προβλέπονται 7 οργανικές θέσεις ειδικών παθολόγων, η Παθολογική κλινική λειτουργεί με 2 μόνιμους ειδικούς ιατρούς, οι οποίοι πλέον βρίσκονται σε οριακή κατάσταση από τις συνεχόμενες εφημερίες (εκ των οποίων ο ένας κατέθεσε πρόσφατα και δεύτερη παραίτηση), ενώ ο ιδιώτης ιατρός παθολόγος που εφημέρευε με δελτίο παροχής υπηρεσιών (μπλοκάκι) πρόσφατα παραιτήθηκε και προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Νοσοκομείο ΚΥ Γουμένισσας, η πρόσκληση ενδιαφέροντος για ιδιώτη παθολόγο δεν είχε κανένα ενδιαφέρον με αποτέλεσμα την κατάρρευση της Παθολογικής κλινικής, ενώ τα προγράμματα εφημέρευσης κρίνονται επισφαλή.
«Οι δραματικές ελλείψεις ιατρικού προσωπικού στην Παθολογική κλινική, οι συνεχόμενες μετακινήσεις παθολόγων ιατρών από τα Κέντρα Υγείας και το Νοσοκομείο Γουμένισσας, οι εσωτερικές μετακινήσεις και τα συνεχή εντέλλεσθε ήταν οι λύσεις που προκρίθηκαν από τις διοικήσεις του Γενικού Νοσοκομείου Κιλκίς και της 4ης ΥΠΕ αλλά δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και οδήγησαν σε νέες παραιτήσεις. Οι ανησυχίες που εκφράσαμε το προηγούμενο διάστημα για τη λειτουργία της Παθολογικής κλινικής δυστυχώς επιβεβαιώνονται με τις παραιτήσεις των 2 ειδικών παθολόγων», σημειώνει το Σωματείο, ενώ σε έγγραφά τους οι ιατροί παθολόγοι προειδοποιούν για «εξαντλητική αναγκαστική εργασία με συνεχόμενα εντέλλεσθε, που οδηγούν σε ψυχική και σωματική κόπωση».
Οι ελλείψεις στην Παθολογική κλινική του Νοσοκομείου έχουν ως αποτέλεσμα την αναστολή του Τακτικού Παθολογικού και του Διαβητολογικού Ιατρείου που στερεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας και αυξάνει την ταλαιπωρία των ασθενών. Επιπλέον, το αυτόνομο Τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών, που παρουσιάζει σημαντική αύξηση προσέλευσης ασθενών μετά το τέλος της πανδημίας, λειτουργεί υπό την επίβλεψη των ιατρών με ειδικότητα Γενικής Ιατρικής που προσέρχονται από τα Κέντρα Υγείας και τα Ιατρεία Υπαίθρου προκειμένου να καλύψουν τα εφημεριακά κενά που προκύπτουν, ενώ θα έπρεπε, σύμφωνα με τον οργανισμό του Νοσοκομείου, να υπηρετούν στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών 4 ιατροί διαφορετικών ειδικοτήτων.
Η υποστελέχωση του Αξονικού Τομογράφου, που δεν εφημερεύει όλες τις μέρες του μήνα, δημιουργεί επιπλέον επιβάρυνση στις διαγνωστικές εξετάσεις της Παθολογικής κλινικής, με αποτέλεσμα πολλές φορές οι ασθενείς που χρήζουν αξονικής τομογραφίας να διακομίζονται σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης για μια διαγνωστική αξονική τομογραφία απαραίτητη για τους παθολόγους, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το έργο τους.
Αντίστοιχα, δραματικές είναι οι επιπτώσεις της υποστελέχωσης στο Ακτινολογικό τμήμα, στο Αναισθησιολογικό τμήμα, στην Καρδιολογική κλινική κ.λπ.

Τινάζεται στον αέρα και η λειτουργία των ΜΕΘ σε Κοζάνη και Πέλλα

Τρεις διακομιδές σε ΜΕΘ άλλων νοσοκομείων πραγματοποιήθηκαν από το Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης μόλις τις τελευταίες μέρες, εξαιτίας της «επισφαλούς λειτουργίας της ΜΕΘ».

Μάλιστα, στην ίδια περιοχή, εδώ και μήνες δεν λειτουργεί και η ΜΕΘ του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου στην Πτολεμαΐδα που κατά τ’ άλλα παρουσιάζεται ως πρότυπη, λόγω του εξοπλισμού της.

Οσο για τη …λύση που βρήκε ο υπουργός Υγείας; Πρότεινε να κλείσει μία από τις δύο! «Προτιμώ να έχω μια ΜΕΘ που να λειτουργεί παρά δύο ΜΕΘ που υπολειτουργούν», είπε χαρακτηριστικά, αφού δεν έκανε ούτε λόγο για προσλήψεις προσωπικού.

Στο μεταξύ, για να μη φτάσει να κλείσει και η ΜΕΘ στο Νοσοκομείο της Κοζάνης, η 3η ΥΠΕ διέταξε τη μετακίνηση εντατικολόγου, για έναν μήνα, από το Νοσοκομείο των Γιαννιτσών. Και σε αυτήν την περίπτωση, η κυβέρνηση πρώτα έκλεισε τη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Έδεσσας και τώρα αποδυναμώνει και τη ΜΕΘ των Γιαννιτσών που απέμεινε να λειτουργεί τις 8 κλίνες με μόλις 3 εντατικολόγους.

Ήδη, παθολόγοι, παιδίατροι και αναισθησιολόγοι από τα νοσοκομεία της Πέλλας, που επίσης υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού, στέλνονται να στηρίξουν τα νοσοκομεία της Κοζάνης. Τώρα ήρθε και η σειρά των εντατικολόγων.

Απέναντι σε αυτήν την προοπτική αντιδρούν οι γιατροί. Η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Πέλλας καταγγέλλει ότι αυτή η απόφαση δυναμιτίζει τη λειτουργία της ΜΕΘ του Νοσοκομείου Γιαννιτσών, η οποία μετά το κλείσιμο της ΜΕΘ του Νοσοκομείου Έδεσσας πριν από δυόμισι χρόνια, είναι πλέον η μοναδική στην ΠΕ Πέλλας.

Σημειώνει ότι με τις μετακινήσεις «υποχρεώνουν εντατικολόγους σε εφημέρευση σε άγνωστο εργασιακό χώρο, με άγνωστους συνεργάτες και κυρίως με άγνωστα σε αυτούς εξειδικευμένα ιατρικά μηχανήματα, με τα οποία δεν υπάρχει καμιά εξοικείωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται». Και προειδοποιεί ότι «με την πολιτική τους ωθούν σε παραίτηση όλο και περισσότερους γιατρούς του ΕΣΥ, αποβλέποντας στην ερήμωση και την επακόλουθη de facto συγχώνευση των Νοσοκομείων Έδεσσας και Γιαννιτσών».

Η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Πέλλας απαιτεί: Να ανακληθεί η απόφαση αναγκαστικής μετακίνησης. Να σταματήσουν οι αναγκαστικές μετακινήσεις, να ανακληθούν όλες οι αποφάσεις για αναγκαστική μετακίνηση που είναι σε ισχύ και να επιστρέψουν οι γιατροί που έχουν μετακινηθεί στις δομές όπου εργάζονται. Να επαναλειτουργήσει άμεσα η ΜΕΘ του Νοσοκομείου Έδεσσας.

imerodromos.gr

ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ: 20 χρόνια από το εκκωφαντικό ΟΧΙ η Κύπρος ξανά σε κίνδυνο-Δημ.Κωνσταντακόπουλος

Πέρασαν 20 χρόνια από το εκκωφαντικό ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν. 24 Απριλίου 2004 είχε γίνει το δημοψήφισμα με το οποίο οι Κύπριοι παρά τη λυσσαλέα προπαγάνδα ,είπαν ΟΧΙ με το συντριπτικό 76%!

20 χρόνια μετά ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μας θυμίζει τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο ,αλλά και ποια είναι η εξέλιξη  του Κυπριακού, μέχρι και σήμερα.

Συγγραφέας τριών βιβλίων για το σχέδιο Ανάν και την συντριπτική απόρριψη του, ο κ.Κωνσταντακόπουλος μιλά για όσους πολέμησαν εκείνους τους λίγους που υποστήριζαν το ΟΧΙ στην Αθήνα κι όχι να επιλυθεί δήθεν το Κυπριακό.

«Ευτυχώς επικράτησε η υγιής ανασφάλεια των Κυπρίων», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, υπενθυμίζοντας ότι το κλίμα άλλαξε υπέρ του ΟΧΙ, τον τελευταίο μήνα πριν από το δημοψήφισμα. 

Αυτό που θα προέκυπτε αν είχε υπερισχύσει το ΝΑΙ θα ήταν ένα «κράτος» το οποίο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και τελικά η Κύπρος θα επέστρεφε σε καθεστώς αποικίας.

«Το σχέδιο Ανάν εντάσσεται στην τερατώδη ανάπτυξη του ολοκληρωτισμού στη Δύση», υποστηρίζει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

«Αν συμβεί οτιδήποτε στην Κύπρο, όποια ελληνική κυβέρνηση κι αν βρίσκεται στην εξουσία, θα έχει πρόβλημα. Μεταξύ των πολλών κατορθωμάτων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ότι έχει αποσυνδέσει το Κυπριακό από τις όποιες συζητήσεις κάνει με την Τουρκία», τονίζει.

«Κύπρος και Ελλάδα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν χαθεί η Κύπρος και η Ελλάδα θα χαθεί.Ισχύει και το αντίστροφο… Το 2004 ο κυπριακός λαός έβαλε φρένο στην καταστροφή του κράτους του, που θα είχε φοβερές συνέπειες και στην Ελλάδα…Βέβαια μπορεί το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου να μην κατάφερε να διαλύσει την κυπριακή δημοκρατία, αλλά το 2010, λίγο έλειψε να διαλύσει την ελληνική. Τώρα έχουμε τον κ.Μητσοτάκη που θέλει να βρει λύση για το Αιγαίο. Πως θα βρει λύση με το κυπριακό άλυτο», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος. 

Το αφεντικό τρελάθηκε και νομίζει ότι έριξε τις τιμές...

Η Ντάμα

«Έχουμε πια πτώση τιμών, για να περάσουμε Πάσχα με χαμόγελο». Ο Μητσοτάκης δεν μας θεωρεί απλά ηλίθιους, μας θεωρεί τέρμα ηλίθιους και με…τη βούλα. Διότι αν δεν είχε τέτοια άποψη, δεν θα τολμούσε να πει το παραμικρό περί μείωσης τιμών.
Ποια μείωση τιμών, που σε κάθε επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ κόβουμε κι από κάτι;
Ποια μείωση τιμών, που κόψαμε τα γλυκά και τα παγωτά όχι επειδή μας το είπε ο γιατρός, αλλά επειδή με αυτά τα χρήματα θα πάρουμε κάτι άλλο;
Δεν ξέρουμε καν τι σημαίνει ταβέρνα, μπαράκι, θέατρο, σινεμά. Μια συναυλία ήθελα να πάω το καλοκαίρι και το πιθανότερο είναι να βλέπω για άλλη μία χρονιά τον Κυριάκο με τη ρώγα έξω.

*** Για να μη μιλήσω για τη βενζίνη, το ρεύμα, το σταθερό και το κινητό τηλέφωνο. Έχουν πάει όλα, να μην πω που έχουν πάει και τολμάει να μιλάει για μείωση τιμών; Να κρυφτεί θα έπρεπε, όχι να έχει το θράσος να αναφέρει τις δύο αυτές λέξεις στην ίδια πρόταση. Αλλά αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν έχουμε να κάνουμε «σφουγγαρίστρες» αντί για δημοσιογράφους και με «γραφεία Τύπου» αντί για ΜΜΕ. X (twitter.com)

*** Ο Άκης Οικονόμου δέχθηκε live, εν ώρα εκπομπής, μηνύματα από την Ελίζα Βόζεμπεργκ και ξαναρωτά τον Παύλο Χρηστιδη για τα περί «γελοίου ψηφοδελτίου» που ανέφερε. Δεν ήταν αρκετή, φαίνεται, η πρώτη φορά για την ευρωβουλευτή και έτσι έστειλε μήνυμα να τεθεί ξανά η ερώτηση. Κι εντάξει, αυτή το έκανε. Ο Οικονόμου; X (twitter.com)

*** Η Εύη Χριστοφιλοπούλου ομολόγησε ότι τελικά ο Φρέντι Μπελέρης δεν εντάχθηκε στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ για «συμβολικούς λόγους», όπως μας έφαγαν όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά για να ανακόψει ψήφους προς την ακροδεξιά. Καλά, εμείς το ξέραμε, η κοινωνία το ήξερε, απλά πλέον το λένε και από μόνοι τους. X (twitter.com)

*** Στη Νέα Αριστερά έχουν τέτοιο κόμπλεξ, που πρωταρχικός τους στόχος είναι να στοιχειοθετούν το πολιτικό αφήγημα για επίθεση στον Στέφανο Κασσελάκη και εκ των υστέρων να πουν και δυο κουβέντες για τον Μητσοτάκη. Αυτό ακριβώς θα τους οδηγήσει και στο ποσοστό που θα λάβουν στις ευρωεκλογές. Απλά κρίμα. Για πολλούς και πολλές.

*** Μόλις για 158 συλλήψεις και κατηγορία περί εγκληματικής οργάνωσης, να ξέρετε δεν κατάλαβα και πίστεψα για ένα δέκατο του δευτερολέπτου ότι η είδηση αφορά την ΚΟ της ΝΔ. Μετά κατάλαβα ότι ήταν για χούλιγκανς που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση της δολοφονίας του αστυνομικού στο Ρέντη. Άντε να μπει ένα τέλος, επιτέλους, στο δράμα που ζει η οικογένεια του ανθρώπου.

*** Δεν καταλαβαίνω την έκρηξη των αθλητών που δεν επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στη λαμπαδηδρομία; Κράτησε τη δάδα με την Ολυμπιακή Φλόγα η «φεγγαρόφωτη», Δόμνα Μιχαηλίδου και έχει κάτι άλλο σημασία; Ποιοι αθλητές τώρα, μωρέ; Μας έκανε την τιμή η Δόμνα και θα ασχοληθούμε με αυτούς που έφαγαν τη ζωή τους στα γυμναστήρια και στα γήπεδα και τίμησαν το εθνόσημο; X (twitter.com)

*** Τα ρα τα τζουμ, τα τζουμ. Από Λευκωσία το πρώτο Πανεπιστήμιο που έρχεται στη χώρα μας, μετά τη σχετική νομοθέτηση. Το ιδιωτικό «Πανεπιστήμιο Λευκωσίας», που ελέγχεται από τον όμιλο EDEX (Educational Excellence Corporation) έρχεται στην Ελλάδα ως εταίρος του αμερικανικού πολυεθνικού fund CVC. Ούτε «μη κερδοσκοπικό» είναι, ούτε βρίσκεται σε υψηλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Ενδεικτικά, η ιατρική σχολή του βρίσκεται στις θέσεις 601-650 του πίνακα της QSWUR, που είναι ο εγκυρότερος διεθνής οργανισμός για την κατάταξη των ιατρικών σχολών. Δηλαδή, έως και 400 θέσεις χαμηλότερα από τις ιατρικές σχολές των ελληνικών κρατικών πανεπιστημίων.

documentonews.gr

Απογευματινά χειρουργεία: 30 Ιατρικοί Σύλλογοι στο ΣτΕ για την ακύρωσή τους

Οι γιατροί αναφέρουν ότι με την προσφυγή τους στο ΣτΕ συνεχίζουν τον αγώνα κατά των απογευματινών και επί πληρωμή χειρουργείων και ενάντια στον τιμοκατάλογο της ντροπής.

Γιάννης Δεβετζόγλου

Προσφυγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου και της κοινής υπουργικής απόφασης (ΚΥΑ) για τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων από τους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας-Οικονομικών και Υγείας κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), όπως είχε προαναγγείλει σε ρεπορτάζ του το NEWS 24/7.

Μάλιστα, την αίτηση ακύρωσης υπογράφουν 30 Ιατρικοί Σύλλογοι, μέσω του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου (της ΟΕΝΓΕ).

«Συνεχίζουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική αθλιότητα των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων, ενάντια στον τιμοκατάλογο της ντροπής, ενάντια στην απογείωση της εμπορευματικής λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια των δημόσιων νοσοκομείων, τη μετατροπή τους σε οίκους εμπορίου που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο την ώρα της αρρώστιας και μετατρέπουν την σχέση γιατρού – ασθενούς σε απλή εμπορική συναλλαγή», υπογραμμίζουν οι γιατροί.

Στην αίτηση ακύρωσης των απογευματινών χειρουργείων, οι γιατροί αναφέρουν ότι «το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο σύνολο των πολιτών και ότι οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη, μέσα από το ενιαίο και αποκεντρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας».

Επίσης, από τις διατάξεις της υπουργικής απόφασης που ρυθμίζει τη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων, προκύπτουν, όπως αναφέρουν, τα εξής:

• Τα νοσοκομεία του ΕΣΥ ωθούνται να εμπορεύονται την υγεία και για ίδιον όφελος, με συνεργούς ιατρούς κλάδου ΕΣΥ.
• Η απόκτηση ίδιων πόρων, με τους οποίους, μάλιστα, θα αποζημιώνονται οι πρόσθετες εφημερίες (παρ. 118 του άρθρου 45 Ν. 3205/2003).
• Η μείωση, δια της απόκτησης ιδίων πόρων, της χρηματοδότησης των νοσοκομείων ΕΣΥ από το υπουργείο Υγείας και, τελικά, από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Η ώθηση των ιατρών κλάδου ΕΣΥ ν’ ασκούν ιδιωτικώς την ιατρική και με πελάτη τον ασθενή να ενισχύσουν το εισόδημά τους.
• Η μεταχείριση των ασθενών ανάλογα με το εισόδημά τους. Οι έχοντες να πληρώσουν λαμβάνουν εγκαίρως τις αναγκαίες για την υγεία τους ιατρικές υπηρεσίες, οι μη έχοντες στην αναμονή.
• Η νόθευση, αν όχι ακύρωση, του σκοπού των ασφαλιστικών εισφορών, που αναγκαστικά παρακρατούνται από τις αποδοχές των εργαζομένων, για να έχουν και προστασία της υγείας τους, αφού όσοι έχουν οικονομική ευχέρεια προηγούνται, αν και πλήρωσαν ασφαλιστικές εισφορές και οι μη έχοντες οικονομική δυνατότητα.

Οι γιατροί χαρακτηρίζουν «αντισυνταγματική» την εξουσιοδοτική διάταξη στην οποία εδράζεται η ΚΥΑ και ως εκ τούτου προσφεύγουν στο ανώτατο όργανο της Δικαιοσύνης για την ακύρωσή της.

news247.gr

Ο Γιάννης Δεβετζόγλου είναι ο διαπιστευμένος συντάκτης του NEWS 24/7 στο υπουργείο Υγείας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1974. Σπούδασε Δημοσιογραφία στο ΑΠΘ. Έχει λάβει το Δημοσιογραφικό Βραβείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2011 (EU Health Prize For Journalist) και το 2012 έλαβε υποτροφία από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ για μετεκπαίδευση σε Ουάσιγκτον και Μαϊάμι (International Exchange Alumni, US Department of State). Τα τελευταία 20 χρόνια καλύπτει ιατρικό ρεπορτάζ (πολιτικό και επιστημονικό), ενώ παράλληλα εργάζεται και ως κριτικός εστιατορίων. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών στις εφημερίδες «Η Καθημερινή», «Το Βήμα» και «Τα Νέα», καθώς και στο «Protagon.gr». Είναι, επίσης, ανταποκριτής σε γερμανικά και βρετανικά Μέσα Μαζική Ενημέρωσης.

Η απάντηση Μητσοτάκη στην πρόσκληση - πρόκληση του Ράδιο Αρβύλα (22/4/2024)

«ΗΘΕΛΕ "ελεγχόμενη" συνέντευξη!»  ΟΙ «ΡΑΔΙΟ Αρβύλα» "εκτελούν" τον Κυριάκο Μητσοτάκη...

Για την πρόσκληση που απηύθυνε το «Ράδιο Αρβύλα» στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, μίλησε στην εκπομπή του ΑΝΤ1 ο Αντώνης Κανάκης. Όπως ανέφερε ο παρουσιαστής, ενώ φάνηκε αρχικά να υπάρχει θετικό κλίμα, η τελική απάντηση δεν ήρθε ποτέ καθώς ειχαν ενημερώσει το Μαξίμου  ότι "δεν θα είναι τίποτα προσυμφωνημένο"...
«Καλέσαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την επόμενη ημέρα αφού απευθύναμε την πρόσκληση δημοσίως, την απευθύναμε κανονικά στο γραφείο του στη Διευθύντρια Επικοινωνίας. Αυτό το κάναμε 21 Μαρτίου για να υπάρχει πολύς χρόνος και είπαμε “οποιαδήποτε ημέρα και όποτε θέλετε εσείς ελάτε”. Δεν πήραμε καμία απάντηση μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή, όπου δόθηκε ένα τηλεφωνικό ραντεβού και μιλήσαμε με τη Διευθύντρια Επικοινωνίας του πρωθυπουργού και μας είπαν ότι είναι θετικοί. Μετά κάναμε μία συζήτηση για το ποιο θα είναι το πλαίσιο και ότι δεν θα είναι τίποτα προσυμφωνημένο, δεν θα υπάρχει τίποτα ελεγχόμενο και ότι θα κάνουμε μία συζήτηση με βάση τα Τέμπη, αλλά όχι μόνο για τα Τέμπη. Θα συζητήσουμε γενικότερα και από την πλευρά μας δεν θα είμαστε ούτε φιλικοί αλλά ούτε και εχθρικοί. Θα είμαστε ουδέτεροι και θα μιλήσουμε με επιχειρήματα και δίκαια, λογικά για όλα» είπε αρχικά ο Αντώνης Κανάκης.
«Μου είπε ότι θα το συζητήσουν με την υπόλοιπη ομάδα και τον πρωθυπουργό. Από τότε έχουν περάσει 11 ημέρες και μεθαύριο τελειώνουμε τις εκπομπές. Δεν υπήρξε καμία απάντηση, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά -για να είμαι ειλικρινής δεν είχα καμία ελπίδα ότι θα έρθει- ότι οι επιλογές εμφανίσεων γίνονται ή για ντολμαδάκια και αηδίες ή όταν μιλάμε στις ενημερωτικές εκπομπές μέσα σε ένα πλαίσιο είτε απόλυτα ελεγχόμενο είτε ψιλοελεγχόμενο. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να έρθει, όπως αποδεικνύεται, για να γίνει μια πραγματική συζήτηση με αντίλογο χωρίς να είναι τίποτα προσυμφωνημένο, μία ανοιχτή κουβέντα. Λυπούμαστε πολύ. Λυπούμαστε πολύ για την εξέλιξη αυτή, αν και το περιμέναμε. Αποδεικνύεται πως όταν δεν είσαι “καθαρός”, αποφεύγεις και θέλεις να είναι όλα ελεγχόμενα όταν είναι να κάνεις μία δημόσια συζήτηση» συμπλήρωσε ο Αντώνης Κανάκης.

www.press-gr.com

«Ταυτότητα»: Μας την «έκλεψαν» ή την «δώσαμε»;

Τα πράγματα θα χειροτερέψουν με την αυξανόμενη ένταση της επιδιωκόμενης από διεθνή Κέντρα ελέγχου της ατομικής και ομαδικής ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από τις διαδικασίες της «παγκοσμιοποίησης»

από Prime News
του καθηγητή Γεώργιου Πιπερόπουλου

Μοιάζει να έχουμε χάσει, αν όχι κάθε αίσθηση για «ταυτότητα», τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του έθνους των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας. Ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε πολλά από τα παιδιά μας, άτομα που ανήκουν σε αυτή την γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές»…
Στις τελευταίες δεκαετίες, όπως όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε εφόσον δούμε τα πράγματα με καλοπροαίρετη διάθεση απαλλαγμένη από μικροκομματικές σκοπιμότητες, συντελέστηκαν εδώ στο δικό μας ελληνικό χώρο θεμελιακές, καταλυτικές και αμετάκλητες αλλαγές τόσο στις συγκεκριμένες εμπειρίες ατόμων και ομάδων όσο και στα συστήματα αξιών και σε αυτά που οι επιστήμονες της συμπεριφοράς αποκαλούμε “πλαίσια αναφοράς”.
Στην ψυχοκοινωνική θεωρία φαινόμενα πραγμάτωσης κοινωνικής αλλαγής τέτοιων διαστάσεων έχουν και τις «παράπλευρες» απώλειες ατόμων και «ψυχών»!..
Κάθε γενιά έχει τις δικές της «χαμένες ψυχές» εκείνα τα άτομα που για το δικό τους λόγο έμειναν στο περιθώριο. Φοβάμαι ότι στη δική μας γενιά, και εδώ προσωπικά φρονώ ότι ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε πολλά από τα παιδιά μας, άτομα που ανήκουν σε αυτή την γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές».
Και φοβάμαι επίσης ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν με την αυξανόμενη ένταση της επιδιωκόμενης από διεθνή Κέντρα ελέγχου της ατομικής και ομαδικής ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από τις διαδικασίες της «παγκοσμιοποίησης» με την ενεργό συμμετοχή «διαμορφωτών της κοινής γνώμης» Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και ΜΜΕ (Μέσων Μαζικού Εκμαυλισμού)
Ελπίζω να μη θεωρηθώ υπερβολικός καθώς σας καλώ να δούμε μαζί με νηφαλιότητα Τον αφοσιωμένο μέχρι «χθες» μαρξιστή (όχι ‘δήθεν’ Κομμουνιστής) που είναι τώρα βέβαιος μόνο για την εγγενή αβεβαιότητα αυτών που μέχρι χθες θεωρούσε “δόγμα”…
Τον ορθόδοξο (όχι, βέβαια, αναμάρτητο) χριστιανό που διαπιστώνει ότι με ελλείψεις και παραλείψεις η πίστη του κλονίζεται…
Τον εργαζόμενο (εκείνον και εκείνη που ακόμη έχουν έμμισθη απασχόληση) να μη μπορεί να ξεχωρίσει πια τη συνάρτηση της άντλησης ικανοποίησης από τη δουλειά του και το πενιχρό “μηνιάτικο” που θυμίζει πλέον «χαρτζιλίκι» άλλων εποχών…
Τον επιστήμονα, τον άνθρωπο του πνεύματος (όχι απλά τον κάτοχο πανεπιστημιακών πτυχίων) να πείσθηκε ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι επικερδής όταν πάψει να είναι…επιστημονική και πνευματική και γίνει αντικείμενο “εμπορίας” ιδεών και δεξιοτήτων.
Διορθώστε με σας παρακαλώ εάν διαφωνείτε με την υποκειμενική μου αντίληψη ότι άνδρες, γυναίκες, παιδιά μοιάζει να έχουμε χάσει, αν όχι κάθε αίσθηση «ταυτότητας», τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του ΕΘΝΟΥΣ των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας.
Στην εποχή, τώρα πια των «Θεσμών» (διαδόχου κατάστασης της ιστορικής και ειλικρινά εύχομαι αλήστου μνήμης για όσα μας επέβαλε «τρόικας»), του φόβου της πτώχευσης που ήδη έχουμε ξεχάσει, της συνεχιζόμενης «κλοπής» του ονόματος της Μακεδονίας μετά την «συμφωνία των Πρεσπών» χωρίς ουσιαστικές εκ μέρους μας αντιδράσεις ακόμη, όπως μου λένε και μετά τις διαπιστώσεις παραβίασης θεμελιακών όρων της εσκεμμένα έθεσα στον τίτλο μου ως ερωτηματικό το εάν την «έκλεψαν» ή την «δώσαμε» την «ταυτότητά» μας…
Στις προσωπικές μου εμπειρίες έχω πολλές φορές διαπιστώσει ότι όταν το άτομο διαθέτει μια λειτουργική αίσθηση «ταυτότητας» τότε μπορεί να ξεπεράσει και τις πλέον δύσκολες δοκιμασίες, εφόσον το γενικότερο «πλαίσιο αναφοράς» παραμένει σταθερό.
Εάν, όμως, εκλείψει η σταθερότητα του «πλαισίου αναφοράς», τότε μειώνεται επικίνδυνα και ίσως χάνεται και η συνοχή της ταυτότητάς μας…
Κανείς δεν μπορεί να ασκήσει πίεση παρά μόνο όταν “πατάει” κάπου σταθερά. Όσο και αν θέλω να βάλω τον ώμο μου στην άμαξα και να σπρώξω για να την απελευθερώσω από το βούρκο στον οποίο βούλιαξε, δεν θα το καταφέρω αν δεν υπάρχει σταθερό χώμα πάνω στο οποίο να πατήσω!..
Και δυστυχώς, σήμερα, στον ιστορικό και γοητευτικό ελληνικό χώρο αν υπάρχει κάτι εντυπωσιακά κοινό ανάμεσα στους ανθρώπους του πνεύματος και της βιοπάλης, στον μαρξιστή, τον χριστιανό, τον επιστήμονα, τον εργαζόμενο, τη νοικοκυρά και τη νεολαία μας, ανάμεσα στους πραγματικά και όχι λόγω «αυτοκόλλητης ετικέτας», προοδευτικούς ανθρώπους, είναι το κοινό παράπονο ότι δεν βρίσκουν κομμάτι «σταθερής γης» για να πατήσουν, να βάλουν τον ώμο στον τροχό και να σπρώξουμε ΜΑΖΙ προς τα μπροστά το ψυχοκοινωνικό και πολιτικό-οικονομικό μας όχημα, την ελληνική «άμαξα», που μοιάζει να έχει τελματωθεί επί σειρά δεκαετιών σε κυανές, πράσινες και πολύχρωμες και πολύμορφες λάσπες!..
Εδώ οι ενοχές των πολιτικών μας ανδρών και γυναικών είναι χωρίς καμία αμφιβολία μεγάλες, όπως εξίσου μεγάλες είναι και οι ευθύνες ημών των πολιτών, ανδρών και γυναικών που συνεχίζουμε να αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα φορώντας ακόμη μπλε, πράσινες και πολύχρωμες παρωπίδες …
Θα κλείσω το κεφάλαιο αυτό και θα το καταθέσω εντίμως και ας παρεξηγηθώ από κάποιους και κάποιες συναδέλφους Πανεπιστημιακούς «δασκάλους»:
Οι ενοχές όλων ημών που η κοινωνία και οι ίδιοι αυτάρεσκα κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στην πνευματική τάξη του τόπου ως «διανοούμενοι» είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυστυχώς, τεράστιες!..

Βιώνουμε μια ιδιόμορφη οικονομική «Κατοχή»!..
Ξεκίνησαν οι κοκορομαχίες των υποψηφίων Ευρωβουλευτών των 46 (ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ) Πολιτικών Κομμάτων που δήλωσαν συμμετοχή στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024…  
Μπροστά μας το δέκατο τέταρτο καλοκαίρι από εκείνο του 2010 που ο κ Παπανδρέου από το Κατελόριζο μας ανακοίνωσε τα «μαύρα μαντάτα» υποταγήε μας στον έλεγχο των σύγχρονων «οικονομικό-πολιτικό-Δομών» που τις γνωρίσαμε στην Πατρίδα μας Ελλάδα αρχικά με την μορφή της «Τρόικας» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) η οποία, όπως οι 3 Σωματοφύλακες του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Αλεξάνδρου Ντουμά (πατέρα, διότι με το ίδιο όνομα υπήρξε και υιός) ) που τελικά ήταν 4,  έγινε «τετράδα» και τώρα πια μεταμορφώθηκε (είναι εντυπωσιακά πλούσια η ελληνικά γλώσσα όπως και η ελληνική φαντασία μας, σε «Θεσμούς» των Ευρωπαίων και άλλων ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ μας που αφού ήδη εισέπραξαν δυόμιση φορές όσα τους χρωστούσαμε τους χρωστάμε άλλα τόσα και οροτείνω μερικά από τα πολύ πικρά δεδομένα:
Το δράμα για αμέτρητες χιλιάδες ιδιοκτήτες οικογενειακών κατοικιών βρίσκεται σε εξέλιξη με ξένους «επενδυτές» μαζί με τα εγχώρια «αρπακτικά» να έχουν ήδη αρπάξει και να συνεχίζουν να περιμένουν, σαν τα κοράκια λένε πολλοί συμπατριώτες μας, τις ημέρες που θα αρπάξουν και χιλιάδες άλλες για ένα κομμάτι ψωμί…
Να σας θυμήσω εδώ την περίπτωση Βουλευτή που μέσω Τραπεζικής διευκόλυνσης αγόρασε κόκκινα δάνεια αξίας 63 εκατομμυρίων δραχμών με το ποσό των 4 εκατομμυρίων δραχμών… Τί είπα; Καλά το ακούσατε 4 εκατομμύρια για 63 εκατομμυρία. Ήμαρτον Κύριε χρονιάρες μέρες…
Κοντεύει να πουλήσουμε ΟΛΗ την Ελλάδα αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ παραμένουμε χρεωμένοι με σχεδόν 452 δις. ευρώ, ποσό που αυξάνεται με κάθε 603 ευρώ κάθε δευτερόλεπτο… Οφείλουμε να αποπληρώσουμε το τεράστιο χρέος στους ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ μας με ένα ΑΕΠ που συρρικνώθηκε από τα περίπου 238 δις ευρώ του 2009 στα περίπου 176 δις του 2016 , και με τη βοήθεια του τουρισμού έφτασε ξανά τα 220 δις ευρώ το 2023…
Ρίξτε μια ματιά στον παραπάνω σύνδεσμο που δείχνει το ΕΘΝΙΚΟ μας χρέος για το οποίο ευθύνοντα ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις που εκλέξαμε μετά το καλοκαίρι του 1974. Τελικά μήπως τελούμε υπό μια ιδιόμορφη «Κατοχή» αλλά ΔΕΝ το παραδεχόμαστε μολονότι:
Περίπου το 29,5% των Ελλήνων που εξαιτίας της ανεργίας και των χαμηλών εισοδημάτων οι Ευρωπαϊκές Στατιστικές τους κατέτασσαν σε επίπεδα « κινδύνου φτώχειας» τώρα πια βιώνουν μια πρωτόγνωρη οικτρή πραγματικότητα( που θυμίζει με συσσίτια εκείνη που  είχαν βιώσει οι Έλληνες τότε ότσν η Πατρίδα μας βρισκόταν υπό Ναζιστική Κατοχή που κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς…
Το ποσοστό φτώχειας που ανέφερα παραπάνω, εάν δεν υπήρχαν τα κοινωνικά επιδόματα θα περνούσε το 48% και με αυτές τις επιδόσεις η Ελλάδα κατέχει μετά τη Βουλγάριά τη δεύτερη θέση ΦΤΩΧΕΙΑΣ στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ!!! Το 50% περίπου των Ελλήνων, που μέχρι την παραμονή του ερχομού της τρόικα και των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ αποτελούσαν στατιστικά την ΜΕΣΑΙΑ τάξη, τελούν ήδη υπό διωγμό και σε καθημερινή βάση υποβάλλονται σε φορομπηχτικές διαδικασίες «φτωχοποίησης»…
Και, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το υπόλοιπο 20% των Ελλήνων ΔΕΝ φαίνεται να «πήραν χαμπάρι» ότι ζούμε και πάλι σε καθεστώς μιας ιδιόμορφης «Κατοχής» και συνεχίζουν εμφανώς να ζούνε όπως ζούσαν πάντα με βίλες, με πολυτελή Γερμανικά αυτοκίνητα και με Σαββατοκύριακα στη Μύκονο και διακοπές σε εξωτικούς παραδείσους εκτός Ελλάδος…
Δακρύζω Συμπατριώτες καθώς θυμάμαι τον 5ο στίχο του «Ύμνου εις την Ελευθερία»
«Δυστυχής! Παρηγορία/ μόνη σου έμενε, να λες/
περασμένα μεγαλεία, και διηγώντας τα να κλαις»
Ήδη βιώνουμε τον χειμώνα πρωτόγνωρων στερήσεων με την καλπάζουσα ακρίβεια και φόβου για το αύριο με τον συνεχιζόμενο πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και είναι μπροστά μας ο γνωστός «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης», εάν βέβαια απομείνουν κάποια κούτσουρα και παλούκια για κάψιμο…
Κλείνοντας σας παρακαλώ πείτε μου, το ΤΕΡΑΣΤΙΟ, συνεχώς αυξανόμενο χρέος στους ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ θα μπορέσουμε να το αποπληρώσουμε ποτέ;

primenews.press